Tworzenie elektroniki – rodzaje montażu oraz różnice

Obecnie większość zakładów produkcyjnych bądź przedmiotów sprzedażowych jest zaopatrzona w poszczególne części elektroniczne. Styczność z elektroniką z dnia na dzień staje się coraz większa i możemy spotkać ją już niemal na każdym kroku. Właściciele przedsiębiorstw zajmujących się różnego rodzaju wytwarzaniem oraz produkcją, chcąc zastosować w produkcie układy elektroniczne, z reguły decydują się na powierzenie tych obowiązków firmom zewnętrznym.

Taki sposób działania spowodowany jest przede wszystkim wysokimi kosztami zakupu maszyn produkcyjnych, ich utrzymaniu oraz zatrudnieniu wyspecjalizowanej w tej dziedzinie kadry pracowniczej. Mówiąc w skrócie, zabieranie się za to samemu się nie opłaca i lepiej zlecić to doświadczonej firmie. Warto wiedzieć jednak, na jakiej zasadzie przebiega proces produkcji oraz jakie są metody montażu elementów elektronicznych.

Tworzenie płytki PCB - jak przebiega?

Aby móc na czymś montować komponenty, konieczne jest wcześniejsze stworzenie odpowiedniej ku temu podstawy. Wspomnianym filarem układów scalonych są płytki PCB, zwane też inaczej płytkami drukowanymi. Chcąc stworzyć swój pierwszy układ konieczne będzie początkowe rozrysowanie całego projektu i układu ścieżek w przeznaczonym do tego programie.

Następnym krokiem jest wydrukowanie projektu na papierze kredowym za pomocą drukarki laserowej. W dalszej kolejności nadruk nanosi się na dobrze wyczyszczoną i pociętą płytkę pokrytą warstwą miedzi. Nie powinniśmy zapominać o nawierceniu dziurek na podzespoły, niezależnie od późniejszej metody montażu. Tak przygotowaną płytkę wkładamy do pieca, który jest nagrzany do odpowiedniej temperatury i kolejno drukujemy i tworzymy oznaczenia na płytce.

Metoda THT

Ten typ montażu jest nazywany przewlekanym. Elementy przystosowane do danego montażu powinny zawierać wystające druciki, które przekłada się przez wcześniej wspomniane dziurki na płycie i kolejno lutuje je od spodu. Lutowanie odbywa się na podstawie potocznie zwanej "fali". Polega to na tym, że płytka z elementami pozostawiona jest nad przepływającą cyną, która po kolei lutuje poszczególne elementy.

Wykorzystanie tej metody jest opłacalne w momencie, w którym mamy do czynienia z układem zawierającym niedużą liczbę komponentów. Niestety nie istnieją maszyny, które samodzielnie wkładają elementy do otworów, więc cała praca w tym przypadku odbywa się ręcznie.

Metoda SMD i SMT - jakie są różnice?

W praktyce, to właśnie ten montaż elementów elektronicznych sprawdza się najlepiej. Jego zasada opiera się na naklejaniu komponentów na płytce za pomocą tzw. pasty lutowniczej. Metoda ta doskonale sprawdza się w mikroukładach z dużą ilością podzespołów, których ręczne przełożenie przez dziurki w płytce byłoby praktycznie nie możliwe oraz pochłaniające sporo czasu.

Dla metody powierzchniowej istnieją już zajmujące się całym procesem maszyny produkcyjne, począwszy od nakładania elementów, aż po klejenie. Różnica pomiędzy SMD, a SMT jest nieznaczna, ale jednak występuje. W SMT proces klejenia odbywa się niekoniecznie przy pomocy stworzonych typowo do tego elementów, natomiast SMD to już typowe zastosowanie komponentów służących do tej metody.